درجهان تا توانی یک دل و یک رنگ باش

 غــم آمــده ، غــم آمــده ، انگشـت بــر در میـزند 

هــر ضــربه ی انگشــت او بر سـینه خـنجر میـزند 

ای دل بُـکش یا کُشته شو ،غم را در اینجاره مده 

گـــر غــم در اینجا پانَـهَد آتـش به جــان در مـیزند 

از غـــم نیــامــوزی چــرا ای دلـــربا رســم وفـــا

غــم باهمه بیگانگی هرشب به ما سر مــیزند 

 من برآنم که دراین دنیا

خوب بودن _ به خدا_سهل ترین کار است

و نمی دانم که چرا انسان تا این حد ،

باخوبی بیگانه است ؟

و همین درد مرا سخت می آزارد .

 چه آسان عشق را به چیزی نمی گیرند ،
آن را به هرقیمتی می فروشند ،
آن را هیچ کس ارج نمی نهد.
چه می گویم ؟ چه پست مردمی هستند !
دوست داشتن را جنایت می شمارند !
کینه مجاز است ، چاپلوسی مجاز است ،
نوکری مجاز است ،دزدی و دروغ رایج است ،
پول پرستی زشت نیست ،
هوس بازی ها و عیاشی ها متعفن و کثیف معمول است و آزاد است ،
حق کشی آزاد است ،پستی و زبونی و ذلت و تقلب 
و تظاهر و دشمنی و چرب زبانی و مصلحت اندیشی 
آزاد است ،مشروع است .
اماعشق را کسی نمی بخشد ،
دوست داشتن را کسی تحمل نمی کند !
«دکتر علی شریعتی »

 هيچ و باد است جهان