حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود

افسوس که بجای افکارش زخمهای تنش رانشنمان دادند و

وبزرگترین غمش را بی آبی نامیدند .

«دکتر علی شریعتی »

رسید به گوش دلم صدای پای حسین

دوباره پر میکشیم به کربلای حسین

نماز صبح ازل جمال خون خداســــت

برای دل شدگان سرتو قبله نمــاست

چه میشود که دلم شود قناری تــــو

به جان روح الامین به خون جـاری تـــو 

باران که می بارد تمام کوچه های شهر پر از فریاد من است که می گویم: من تنها نیستم, تنها منتظرم

 چترها را ببندیم ، به ضیافت قطره های پاک باران برویم و بگذاریم باران گناهانمان را پاک کند و بشوید.نگاه خسته مان را زیر باران تازه کنیم چرا که فردا طلوع پاک رویاست.

چترهارا ببندیم باران زیباست...!

 راز باران این است:

که زمینی ست ولی، آسمانی شده است . . .

و به امداد زمین می آید . . .

 ترجیح می دهم با کفش هایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم...

دکتر علی شریعتی

.

.

همه بشرند اما فقط بعضی ها انسان اند . . .

(دکتر شریعتی)

.

.

بقیش ادامه مطلب....

 آدم ها برای هم سنگ تمام می گذارند

امــا نه وقتی که در ميانشان هستی ، نـه !!!

آنجا که در ميان خاک خوابيدی ، “سنگِ تمام” را می گذارند و می روند …

 و هیچکس نفهمید خدا هم تنهاییش را فریاد میزند:

"قل هو الله احد"

.

.

.

.

.

بقیش ادامه مطلب ....

 کشف کردم که بالاترین سرعت تو دنیا سرعت نور نیست

سرعت رنگ عوض کردن آدماست…

به بعضیا باید گفت :
عزیزم ، من کارگردان همون فیلمیم که تو داری واسم بازی میکنی … !

به تعدادی جانورشناسِ ماهر برای توجیه رفتار بعضی‌‌ها نیازمندیم …
روانشناسی‌ دیگه نتیجه نمیده!

باید به بعضیا بگی : این شماره ی پینوکیوست زنگ بزن ببین چطوری آدم شده، شاید تو هم آدم بشی…

  ز این تکرار ساعتها
از این بیهوده بودنها
از این بی تاب ماندنها
از این تردیدها
نیرنگها
شکها
خیانتها
از این رنگین کمان سرد آدمها
و از این مرگ باورها و رویاها
پریشانم …
دلم پرواز میخواهد !

 نسبت سطح بال زنبور به بدن او ، بسیار کم است

با توجه به قوانین آیرودینامیک، پرواز ممکن نیست

اما زنبور این را نمیداند و پرواز میکند.

 از نظر انسانها سگها حیواناتی با وفا و مفید هستند

ولی از نظر گرگها، سگها گرگهایی بودند که تن به بردگی دادند

تا در آسایش و رفاه زندگی کنند!

( چگوارا)

 تنهایی یعنی یه وقتهایی هست میبینی فقط خودتی و خودت !
رفیق داری . . .
همدرد نداری !
خانواده داری . . .
حمایت نداری !
عشق داری . . .
تکیه گاه نداری !
مثل همیشه همه چی داری و هیچی نداری !

 صبر کن سهراب! آری… تو راست می گویی آسمان مال من است پنجره،فکر،هوا،عشق،زمین،مالِ من است! اما سهراب تو

قضاوت کن، بر دل سنگ زمین جای من است؟! من نمی دانم که چرا این مردم، دانه های دلشان پیدا نیست… صبر کن سهراب!

قایقت جا دارد؟ من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم…

زندگی در حال بارگیری است ، لطفا صبر کنید …

سرعت #خوشبختی بسیار کم است …

تا زندگی ات لود شود … #عمرت تمام شده … !!!

 امروز معلم عشق گفت : دو خط موازی هیچگاه به هم نمیرسند !

مگر اینکه یکی از آنها خود را بشکند .

گفتم : من خودم را شکستم پس چرا به او نرسیدم ؟

لبخند تلخی زد و گفت : شاید او هم به سوی خط دیگری شکسته باشد ...

 عربها به ما آموختند برای شمارش خودمان به جای تن از نفر استفاده کنیم که خودشان برای شمارش حیوانات بکار می برند...به ما آموختند که به جای واق واق سگ بگوییم پارس که نام سرزمینمان است...به ما آموختند به جای خوراک بگوییم غذا, که خودشان به ادرار شتر میگویند...
به ما آموختند بگوییم شاهنامه آخرش خوش است, چون آخر شاهنامه ایرانی ها از عرب ها شکست می خورند.....
آیا زمان رهایی از ناآگاهی فرا نرسیده است؟؟؟!!!...

 خط فقر دقیقا همین جاست. فاصله ای هم با ما ندارد. درست زیر پای ماست. خط فقر، خطی فرضی است مابین بتن یک پل. زیر آن خوابیدن و از آن عبور کردن به فاصله یک مصوبه است! به فاصله یک امضای ناقابل! جمعی ناگهان از بالای آن میروند و جمعی زیر آن از چشم ها پنهان می مانند و شاید اصلا به حساب هم نیایند عدم ثبات اقتصادی و نداشتن امنیت شغلی، مالی و اجتماعی، ما را به زیر و بالای این خط منحوس سوق میدهد. 

دنبال نرخ واقعی تورم و بیکاری نگردید چون خط فقر همین جاست! درست در یکقدمی ما و ما عابری گذران، فقط گذر میکنیم و آمارها را نگاه میکنیم. آمارها در خدمت دولتمردان است! همانگونه که تاریخ به نوک خامه آنان نوشته میشود. اما واقعیت، در زیر همین پل شکل میگیرد. خط فقر همین جاست ...

 پرواز ميخواهم؛

تا كجايش را نميدانم

این را میدانم، که از زمین بيزارم ...

 به سراغ من اگر می‌آیید،

پشت هیچستانم.

پشت هیچستان جایی است.

پشت هیچستان رگ‌های هوا، پر قاصدهایی است

که خبر می‌آرند، از گل واشده دورترین بوته خاک.

روی شن‌ها هم، نقش‌های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح 

به سر تپه معراج شقایق رفتند.

 همیشه یادت باشه ، اگه گدا دیدی

هیچوقت تو دلت نگو راست میگه یا دروغ...بدم یا ندم...آدم خوبیه یا بدیه

چشماتو ببند و کمکش کن تا وقتی رفتی گدایی پیش خدا

خدام تو دلش این سوالا رو از خودش نپرسه

چشماشو ببنده و بهت بده

 گفتم خدایا از همه دلگیرم.
گفت:حتی من؟!
گفتم خدایا چقدر دوری؟!
گفت:تو یا من؟
گفتم خدایا تنهاترینم!
گفت:پس من؟! 
گفتم خدایا کمک خواستم!
گفت:از غیر من؟!
گفتم خدایا دوستت دارم!
گفت:بیش از من؟!

آدم بایــد یــه “ تــو ” داشتــه باشـه کــه هــر وقــت از همــه چیــز خستــه و نــا امیــد شــد ، بــهش بــگه : مهــم اینــه کــه تـــو

هستــی ، گــور بـــابـــای دنیـــا

کمی مهربانتر باش لطفا ...!

برای شانه ام سنگین است این سرسنگینی ها...!

هوا سیاه بود...از سردترین شب های زمستون کنار ساحل دریای بی کران غم..

چه رویای قشنگی!..